โหลดเพลง mp3 รุ้ง (feat. PRATYAMIC) - นายนะ

เพลง: รุ้ง (feat. PRATYAMIC)
ศิลปิน: นายนะ feat.Pratyamic

ฉันอยู่ในเมืองวุ่นวายที่มีผู้คนรอบกาย
การใช้ชีวิตตรงนี้บางทีก็ดูยากไป
ผู้คนรอบกายทำฉันขาดความเชื่อใจ
ทำไมชีวิตตรงนี้มันถึงดูยาก

บางทีชีวิตมันก็ดูยากผู้คนดูผลไม่ดูซาก
เฝ้าปลูกพรวนดินรดน้ำแทบตาย
แต่คนดูดอกไม้ไม่เคยดูราก
ชีวิตที่มันซ้ำซากภาระหนี้สินที่มันล้นบ้าน
บางทีทางเดินมันก็แสนจะยาก
แต่ไม่เคยมีใครเข้ามาถามบ้าง
ฉันปิดไฟแล้วก็เปิดม่าน
ฉันเปิดหน้าต่างแล้วก็มองวิว
ช่วงชีวิตฉันตอนทำงาน
ไม่เคยได้อยู่บ้านแล้วก็นอนชิล
สายลมปลิดปลิวพัดพาหลายอย่าง
เห็นสิ่งต่างๆที่ฉันสร้างมา
ฉันมองเห็นถึงความจริงหลายอย่าง
ที่เป็นภาพลอยเข้าในม่านตา

ฟ้ายังมืดมนทุกวันยังรอวันที่มันสว่าง
เมฆฝนที่พัดบางๆจะผ่านไป
และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน
ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง
รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ

ยิ่งโตยิ่งเหนื่อยไม่ใช่เด็กเล็กไม่ใช่เด็กเล็ก
ปัญหาเข้ามามันก็เจ็บชิบมันก็เจ็บชิบ
อยากขึ้นไปยืนบนผา
แต่ไม่มีปัญญาจะซื้อลิฟท์
ถ้าอยากสำเร็จ***ก็พยายาม
ไม่ใช่นอนอยู่บ้านดูแต่เน็ตฟลิกซ์

ชิกชิกชิกชิก
ฝนตกหนักเดี๋ยวมันก็จะหยุด
ทุกข์ทุกข์ทุกข์
อีกไม่นานเดี๋ยวคุณก็จะสุข
แค่อีกไม่นานแค่อีกไม่นาน
แค่อีกไม่นานความสุข
แค่อีกไม่นานแค่อีกไม่นาน
แค่อีกไม่นานความสุข
ฝนตกฉันเห็นพายุมันพัดผ่าน
ก้อนเมฆสีดำเหมือนเถ้าถ่าน
ผู้คนต่างรอให้ฝนซา
ฝนหยุดฉันเห็นนกน้อยมันบินผ่าน
ก้อนเมฆสีเหลืองทองอร่าม
สายรุ้งงดงามก็ขึ้นมา

โย่วกับบางทีชีวิตมันก็ so bullshit
ทุกคนคิดว่าชีวิตมันต้องติดอยู่กับหลักธรรม
ปรักปรำความจริงที่ได้ยินที่ได้เจอ
ที่ได้อยู่ที่ได้กินที่มันกลับกัน
จึงต้องเก็บความเจ็บไว้เป็นหลักให้มันผลัก
จึงตระหนักว่าไอปรัช***ต้องกัดฟัน
ตัดอดีตทิ้งปัญหา
ที่ขัดขาในเวลาที่กลับตัวแต่ไม่ตัดใจ
ไฟสลัวท้องยังหิว
บรรยากาศที่มันรู้สึกบั่นทอน
บวกกับคำในหัวแผลมันก็แค่ผิว
กับเจตนาที่ไม่รู้จักกลั่นกรอง
ไม่ได้หวังให้แรพ***เป็นดั่งทอง
แต่***ยังเชื่อในเลือดที่มันหลั่งนอง
ว่าในทุกคำที่เชื่อมที่ขับเคลื่อน
กระเพื่อมไรห์มที่เลือดมันเปื้อน
ยังใช้ชีวิตที่***คิดให้เป็นดั่งกลอน
หมดเวลาจะเสียใจ
จึงต้องไปในทางที่***เชื่อแล้วก็เลือกเดิน
ที่ตอบแทนจากที่เสียไป
ไม่ใช่รถหรือว่าเหล้ายาหญิงไม่ใช่เพื่อเงิน
เม็ดฝนที่มันโปรดปรายเพื่อเตือนใจ
เพื่อให้ย้ำไม่ให้วกกลับไปเรื่องเดิม
พิสูจน์ตัวเองไปจนตาย
บางเหตุผลจากข้างในบอกไปใครจะเชื่อ***
และมันก็ไม่มีเทพมาประทานพร
ในทุกครั้งที่มึงนอนและก็ตื่นลืมตา
มองโลกแบบไม่เคยยอม
ถึงแม้รู้อยู่แก่ใจไม่ได้อะไรคืนมา
เหมือนกับรุ้งที่มันลอยอยู่บนฟ้าคราม
อยู่ในยามที่ฝนโบกมือลา
โศกไม่ยืนยาวประโยคนี้คือยา
และเพียงสิ่งเดียวที่ต้องสยบคือมาร

ฟ้ายังมืดมนทุกวันยังรอวันที่มันสว่าง
เมฆฝนที่พัดบางๆจะผ่านไป
และฉันก็ยังเป็นเหมือนกัน
ยังรอวันที่ฉันกระจ่าง
รอความทุกข์ให้มันจางออกจากใจ