โหลดเพลง mp3 เพื่อนเธอเหมือนเดิม - Pinpin

เพลง: เพื่อนเธอเหมือนเดิม
ศิลปิน: Pinpin

ถ้าวันนั้นฉันไม่พูดมันออกไป
ถ้าตอนนั้นฉันยังเก็บคำนั้นไว้

ถ้าไม่บอกว่าฉันคิดอะไรไปอย่างนั้น
ไม่พูดมันไอ้คำนั้นข้างในใจ
เธอก็คงยังดีกับฉัน
เราก็คงยังเป็นเพื่อนกัน
คงจะไม่มีวันที่ฉันเสียเธอไป

บอกเลยรู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป
ลองเชื่อในคำๆนี้ที่ฉันมีข้างในใจ
แต่แล้วเป็นยังไงในตอนนี้
บอกหน่อยไหนใครๆที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายเธอไม่รักกันแค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉันบอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
ไม่ให้เธอได้รู้ว่าฉันมันรักเธอ
มันรักเธอ

ถ้าไม่บอกว่าฉันคิดอะไรไปอย่างนั้น
ไม่พูดมันไอ้คำนั้นข้างในใจ
เธอก็คงยังดีกับฉัน
เราก็คงยังเป็นเพื่อนกัน
คงจะไม่มีวันที่ฉันเสียเธอไป

รักเหมือนน้ำสี่สาย
ที่เป็นสหายที่เจ้าพระยา
รักนั้นจึงกว้างและใหญ่
และมีเรือใบลำนึงล่องมา
เปรียบเรือเป็นเหมือนหัวใจ
และลอยเหนือไปอ่าวไทยอันดา
รักนั้นอยู่คู่หัวใจ
เหมือนกับเรือใบคู่กับคงคา
เรือใบมากับแม่น้ำ
มันช่างงดงามและสวยเหลือเกิน
มิตรภาพกลับเป็นเขื่อนกั้น
และเรือใบนั้นก็จะต้องเผชิญ
ถ้ารักมันล้นมันหลาม
เป็นเหมือนสายน้ำไหลข้ามพะเนิน
มันจึงหยุดจึงยั้งไม่ได้
อยากพูดออกไปว่ารักเหลือเกิน
และเรือไหลข้ามพะเนิน
น้ำจึงเขินเหือดแห้งหาย
เรือนั้นจึงต้องขาดน้ำ
หัวใจดวงงามขาดรักสลาย
เรือใบมันจึงผุจึงพัง
รู้ตัวอีกครั้งก็ในเมื่อสาย
มันจึงต้องเจ็บลำเค็ญ
เป็นเหมือนอีเย็นโดนเฆี่ยนด้วยหวาย
หากว่าน้ำไม่บอกเรือ
หากว่าเรือไม่ข้ามเขื่อน
มันคงสวยงามเช่นนั้น
เหมือนเธอกับฉันตอนเราเป็นเพื่อน
อยากย้อนให้น้ำไหลกลับ
อยากพาเรือกลับที่ไหลที่เลื่อน
แต่คงเป็นไปไม่ได้
และสูญสลายแม้คำว่าเพื่อน

บอกเลยรู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ได้รักกัน
แต่ตัวฉันก็ยังยืนยันที่จะยอมพูดมันไป
ลองเชื่อในคำๆนี้ที่ฉันมีข้างในใจ
แต่แล้วเป็นยังไงในตอนนี้
บอกหน่อยไหนใครๆที่บอกว่าให้พูดมัน
หากสุดท้ายเธอไม่รักกันแค่ให้รู้ก็ยังดี
แต่กับฉันบอกเลยตอนนี้
ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
ไม่ให้เธอได้รู้ว่าฉันมันรักเธอ

มิอาจย้อนวันเวลา
ให้ยามนิทรากลายเป็นกลางวัน
มิอาจสลับสับเปลี่ยน
ให้แสงอาทิตย์กลายเป็นแสงจันทร์
โลกนี้มีคำพูดอื่น
ที่ควรหยิบยื่นกันเป็นร้อยเป็นพัน
แต่คำว่ารักรักรัก
ฉันมอบให้แต่คนสำคัญ
เรือที่ผุพังมิอาจจะยั้งความพยายาม
เก็บเศษไม้มาตอกตะปู
จะกอบจะกู้ซ่อมเรือคันงาม
จะทวนย้อนลำนาวา
ในวันที่ฟ้านั้นเป็นสีคราม
ต้องกลับที่เรือเคยอยู่
เพราะวันนี้รู้ว่าเรือวู่วาม
พะเนินที่สูงชัน
เป็นเหมือนเส้นกั้นที่เธอขีด
สายน้ำคู่กับเรือใบ
เหมือนกับรักกับใจที่เธอฉีก
และเมื่อพะเนินมันกั้น
ก็ไม่อาจย้อนมันกลับไปได้อีก
มันจึงเหมือนเรือเปอร์เซีย
ที่ไม่อาจคลอเคลียกับกองทัพกรีก
ถ้ารู้ว่าเรือต้องพัง
ฉันควรจะหยุดจะยั้งมันไว้
เพื่อนกับมันก็จีรัง
ควรเป็นแบบนั้นจะดีกว่าไหม
ฉันควรจะกักจะเก็บ
เพราะพูดแล้วเจ็บและเสียเธอไป
จางหายทุกความสัมพันธ์
และสุดท้ายนั้นไม่เหลืออะไร

ฉันอยากจะย้อนเวลากลับไป
กลับไปเป็นแค่เพื่อนเธอ
เหมือนเดิม